Het was 4 uur n.m (21 juli 2006) en ik zat al ingepakt en ready voor de M&E drive, zonder toestemming van me ouders om naar het trainingsweekend te gaan. Uiteindelijk heb ik me moeder kunnen overtuigen van het feit dat JCI veel voor me kan betekenen en dat vandaag de dag is om eraan te beginnen. Zij maakten zich druk om hun enige zoon. Maar ja, ik heb sinds klein geprobeerd zelfstandig te zijn door bijvoorbeeld op zes jarige leeftijd zelf de weg naar huis te zoeken na een vermoeide schooldag. En weg was ik naar Stardust Hotel, zonder volledig visum van mijn pa, in de auto met me moeder. Ze zou me afzetten. Daar aangekomen na een vermoeide rit, was het ongeveer half vijf. Het was nog niet zo druk, ongeveer 30 mensen. Om de minuut stroomde er meer mensen naar binnen. Ik moest mij direct aanmelen bij de balie voor een kamer. Naar mijn geluk was er nog één vrije kamer over en nog erbij dichtbij de pool. Naarmate de dag vorderde bleek dat ik alleen mocht slapen in een ruime en luxe twee persoonskamer. Dat vond ik echt op zijn plaats na mijn eerdere ervaring met eerder genoemd hotel tijdens een drie daagse studieweekend met de school, waarbij de omstandigheden slechter waren vergeleken met die van de Midyear.
Na de registratie bij de balie, kreeg ik de kamersleutel, om exact te zijn kamer 110. Onderweg naar me kamer via de gang, kon ik als vreemde even piepen in openstaande kamers. Ze zagen er allemaal keurig uit, dus verheugde ik me echt naar de mijne. Bij mijn kamer aangekomen deed ik mijn deur open en wat ik daar zag was op het eerste gezicht keurig geregeld. De airco was al aan, samen met aller plafond lampen, het waren drie om exact te zijn. Toen ik de deur dicht deed, begon mijn allergieën direct te werken. Want de kamer rookte muf en het was stoffig. De muffe geur probeerde men te camoufleren met een auto air refreshener ( lemon geur), dat aan de auto airco werd bevestigd. Ik moest direct een tablet innemen, want was al een tijdje verkouden. Nadat ik me spullen op het bed gooide en had gecheckt of alles in de kamer in orde was, merkte ik op dat de T.V een goed werkende Remote had en het bijna alle T.V stations goed te zien waren. Over de badkamer zeg ik liever niets, want ik was dol gelukkig dat ik alleen in de kamer mocht slapen. Na deze dingen gedaan te hebben most ik gauw terug naar de guestroom om aan mijn financiële verplichtingen te voldoen. Het was een lange rij, veel boro-vrouwen, ook bij JCI wat zo uniek was, waren de kwitantie bonnen, het waren een aantal gedrukt op een A4 (een zuinige oplossing voor zuinige Rajiv). Terug naar mijn kamer wou ik niet, daarom vond ik het geen probleem om te wachten op me kleingeld en een babbeltje te maken met een paar bekende gezichten zoals een member of the month en ex-SGL-ers. Het was wel beetje balen, want ik raakte gauw uitgepraat, dus besloot ik maar lekker alleen door de speeltuin te wandelen. Een vaste plek van mij was het basketbalveld/tennisveld/kokosveld. Het gemis van een basketbal kon ik merken bij mezelf, want ik nam een kokos en probeerde het te doelen, zonder succes. Ik haastte me om direct weg te gaan. Want ik was alleen daar en een opa, waarschijnlijk blind, staarde recht voor hem. Een poging om een reactie te krijgen van hem door te groeten mislukte. En weer was ik op weg naar het terras van het hotel. Daar ontmoette ik 3 Nilom-dudes. Ik stelde me netjes voor en zij ook, samen met hun iepen we weer naar het veld. Onderweg spraken ze over allerlei zaken, ik dacht bij mezelf businessmen. Maar het waren allemaal studenten. Eén had zijn eigen cateringsbedrijf, de ander geslaagd van het NATIN en de laatste van het VWO. We waren het allemaal over eens dat JCI ons veel kon helpen met het opzetten of voortzetten van een business. Lettend op de tijd zagen we dat het al tijd was voor onze eerste training.
Over de trainingen zal ik zal ik inhoudelijk niet veel vertellen. Niet omdat ik niets heb onthouden, integendeel waren de trainingen zeer leerrijk voor mijn. Na mij eerste twee trainingen te weten Mission, Vision and Values en Effective Speaking 1 was het eindelijk tijd om te eten, want op dat moment was het over 10. die vrijdag was ik vegetarisch. Door nalatigheid van mij ben ik helemaal vergeten om de organisatie tijdig te melden dat ik die dag vegetarisch was. Maar toen ik dit reeds eerder aan Santusha vertelde, maakte ze er geen probleem van, maar regelde ze direct een oplossing voor mij. Wat ik kreeg om te eten in niet zo belangrijk, punt is dat ik vegetarisch heb kunnen eten tussen alle BBQ-vreters.
Net toen ik dacht om te gaan slapen, kwam Marc naar me toe om me uit te nodigen om de groep te gaan joinen op de dansvloer. Op dat moment reisde direct een vraag in me op van ‘JCI en dansen’? Maar wat ik op de dansvloer zag was gewoon Lauw. Het was gewoon gezellig! Voordat ik het wist, was het al over 1 in de ochtend en tijd om een break te nemen. Ik stapte naar de bar toe, pakte een grote fles water en begon beetjes bij beetjes te drinken. Op den duur besloot ik om effe te gaan chillen in de Guestroom, maar onderweg daar naar toe, maakte ik kennis met een vrouwelijk lid, die mij uitdaagde om te gaan Poolen. Ik nam dit aan en verloor spontaan van haar. Hierna was ik terug gegaan naar de dansvloer om door gek te doen met de rest. Tegen 3 uur besloot ik te gaan slapen, maar niet alvorens ik was gebaad. Fris van uit het bad werd er direct aan me speech gewerkt. Net toen ik goed op dreef kwam, viel de stroom uit. Waarschijnlijk een wenk om te gaan slapen. Tegen 6 uur was ik weer wakker, want ik had gezegd dat ik tegen die tijd in het zwembad zou zijn. Met veel moeite was het me gelukt om me bed te ruilen voor het zwembad. Eenmaal erin stond ik te vriezen van de warmte. Op den duur krijg ik een kramp, dat me heel zelden overkomt. Waarschijnlijk weer zo’n wenk om te stoppen en te gaan rusten. Terug in me bed na een douche warmwater moest ik een paar vrienden effe bellen en melden dat ik al uit het bad was, om daarna door te slapen tot half acht. Het opstaan was moeilijk, maar voordat ik het door had, had ik al gegeten en een Parliamentary Procedures training achter de rug. De volgende training was één waarnaar ik al een tijdje uitkeek: de Effective Speaking 2 training van Stephan. Jammer genoeg ben ik in de groep belandt waar Marc en Michael de trainers waren. Dat dacht ik in elk geval aan het begin, maar uiteindelijk kreeg ik veel meer dan ik had verwacht. Opportunities en nogmaals Opportunities. Tijdens deze training moesten we elk direct een speech houden, de meeste waren onvoorbereid. Maar ik had al een beetje op papier, in elk geval mijn inleiding. Van de ongeveer 30 mensen van mijn groep, was ik als nummer 28 gegaan. Precies genoeg tijd om me speech helemaal uit te schrijven en tot rust te komen. Mijn speech ging over ‘Het Drinkwater problematiek in Suriname’. Het begon heel goed, in elk geval beter dan me laatste speech tijdens het VOS Speech Contest. Maar doordat ik in een korte tijd veel informatie wou doorspelen kwam ik in tijdnood en werd me speech bijna verpest. Uiteindelijk werd me speech met een warm applaus geaccepteerd, wat overigens zeer motiverend en stimulerend was en tot nu toe nog is.
Persoonlijk was ik zeer verrast met me performance, want ik voelde me helemaal niet zenuwachtig noch onzeker, I was having fun! Na de speeches was er een korte algemene evaluatie. Kort omdat we allemaal honger hadden en we heel lang al bezig waren. Dus het was tijd om te eten, vervolgd met een slaapbreak in mijn kamer. Na een vermoeide dag, wist ik dat ik moest rusten om de latere activiteiten mee te maken en te overleven. Het waren activiteiten zoals de Speechcontest en daarna een trouwfeest van me nicht helemaal te Lelydorp (dichtbij de grens met Para). Na te hebben gerust was het tijd om me klaar te maken voor de Speechcontest. Ik moest me een half uur eerder aanmelden, omdat ik me had opgegeven om te speechen. Je begrijpt nu wel dat ik helemaal niet was voorbereid en was ik ook niet van plan om me eerder gehouden speech over te doen. Ik wou iets nieuws proberen. Die kans kreeg ik, toen Ray mij naar mijn onderwerp vroeg. Op dat moment had ik geen eigen onderwerp, maar toen hij zei dat ik anders zou moeten speechen over ‘Nation Building’, kwam er direct een eigen onderwerp in me op. Want over ‘Nation Building’ speechen gaat niet 1-2-3. Dus kwam ik snel met mijn eigen onderwerp, te weten ‘What I want to be’. Ik kreeg een half uur de tijd om dit voor te bereiden. En het lukte me ook. Mijn speech voorhouden was mij ook gelukt. Ik was tevreden met mijn performance. Na het speech gedeelte was het tijd om me voor te gaan bereiden voor het trouwfeest van mijn nicht. Tegen 12 uur werd ik opgehaald om naar het feest te gaan. Daar aangekomen tegen 1 uur a.m was de huwelijks ceremonie net afgelopen en was het tijd om te gaan dansen. Maar niet alvorens ik had gegeten. Het dansen duurde voor mij tot 4u a.m, want moest later weer naar het Hotel. De bedoeling was om na het feest rechtstreeks naar het hotel te gaan. Dit is niet meer doorgegaan, want ik was uitgeput. Na een anderhalf uurtje rust in mijn kamer thuis, was ik weer onderweg naar Stardust. Wat mij daarna overkwam was heel onverwachts, want ik werd door een agent gestopt, omdat ik door rood licht reed. Hoe dit verder afliep moet je mij liever zelf vragen. Ik heb in elk geval geen boete betaald of iets dergelijks.
Na de registratie bij de balie, kreeg ik de kamersleutel, om exact te zijn kamer 110. Onderweg naar me kamer via de gang, kon ik als vreemde even piepen in openstaande kamers. Ze zagen er allemaal keurig uit, dus verheugde ik me echt naar de mijne. Bij mijn kamer aangekomen deed ik mijn deur open en wat ik daar zag was op het eerste gezicht keurig geregeld. De airco was al aan, samen met aller plafond lampen, het waren drie om exact te zijn. Toen ik de deur dicht deed, begon mijn allergieën direct te werken. Want de kamer rookte muf en het was stoffig. De muffe geur probeerde men te camoufleren met een auto air refreshener ( lemon geur), dat aan de auto airco werd bevestigd. Ik moest direct een tablet innemen, want was al een tijdje verkouden. Nadat ik me spullen op het bed gooide en had gecheckt of alles in de kamer in orde was, merkte ik op dat de T.V een goed werkende Remote had en het bijna alle T.V stations goed te zien waren. Over de badkamer zeg ik liever niets, want ik was dol gelukkig dat ik alleen in de kamer mocht slapen. Na deze dingen gedaan te hebben most ik gauw terug naar de guestroom om aan mijn financiële verplichtingen te voldoen. Het was een lange rij, veel boro-vrouwen, ook bij JCI wat zo uniek was, waren de kwitantie bonnen, het waren een aantal gedrukt op een A4 (een zuinige oplossing voor zuinige Rajiv). Terug naar mijn kamer wou ik niet, daarom vond ik het geen probleem om te wachten op me kleingeld en een babbeltje te maken met een paar bekende gezichten zoals een member of the month en ex-SGL-ers. Het was wel beetje balen, want ik raakte gauw uitgepraat, dus besloot ik maar lekker alleen door de speeltuin te wandelen. Een vaste plek van mij was het basketbalveld/tennisveld/kokosveld. Het gemis van een basketbal kon ik merken bij mezelf, want ik nam een kokos en probeerde het te doelen, zonder succes. Ik haastte me om direct weg te gaan. Want ik was alleen daar en een opa, waarschijnlijk blind, staarde recht voor hem. Een poging om een reactie te krijgen van hem door te groeten mislukte. En weer was ik op weg naar het terras van het hotel. Daar ontmoette ik 3 Nilom-dudes. Ik stelde me netjes voor en zij ook, samen met hun iepen we weer naar het veld. Onderweg spraken ze over allerlei zaken, ik dacht bij mezelf businessmen. Maar het waren allemaal studenten. Eén had zijn eigen cateringsbedrijf, de ander geslaagd van het NATIN en de laatste van het VWO. We waren het allemaal over eens dat JCI ons veel kon helpen met het opzetten of voortzetten van een business. Lettend op de tijd zagen we dat het al tijd was voor onze eerste training.
Over de trainingen zal ik zal ik inhoudelijk niet veel vertellen. Niet omdat ik niets heb onthouden, integendeel waren de trainingen zeer leerrijk voor mijn. Na mij eerste twee trainingen te weten Mission, Vision and Values en Effective Speaking 1 was het eindelijk tijd om te eten, want op dat moment was het over 10. die vrijdag was ik vegetarisch. Door nalatigheid van mij ben ik helemaal vergeten om de organisatie tijdig te melden dat ik die dag vegetarisch was. Maar toen ik dit reeds eerder aan Santusha vertelde, maakte ze er geen probleem van, maar regelde ze direct een oplossing voor mij. Wat ik kreeg om te eten in niet zo belangrijk, punt is dat ik vegetarisch heb kunnen eten tussen alle BBQ-vreters.
Net toen ik dacht om te gaan slapen, kwam Marc naar me toe om me uit te nodigen om de groep te gaan joinen op de dansvloer. Op dat moment reisde direct een vraag in me op van ‘JCI en dansen’? Maar wat ik op de dansvloer zag was gewoon Lauw. Het was gewoon gezellig! Voordat ik het wist, was het al over 1 in de ochtend en tijd om een break te nemen. Ik stapte naar de bar toe, pakte een grote fles water en begon beetjes bij beetjes te drinken. Op den duur besloot ik om effe te gaan chillen in de Guestroom, maar onderweg daar naar toe, maakte ik kennis met een vrouwelijk lid, die mij uitdaagde om te gaan Poolen. Ik nam dit aan en verloor spontaan van haar. Hierna was ik terug gegaan naar de dansvloer om door gek te doen met de rest. Tegen 3 uur besloot ik te gaan slapen, maar niet alvorens ik was gebaad. Fris van uit het bad werd er direct aan me speech gewerkt. Net toen ik goed op dreef kwam, viel de stroom uit. Waarschijnlijk een wenk om te gaan slapen. Tegen 6 uur was ik weer wakker, want ik had gezegd dat ik tegen die tijd in het zwembad zou zijn. Met veel moeite was het me gelukt om me bed te ruilen voor het zwembad. Eenmaal erin stond ik te vriezen van de warmte. Op den duur krijg ik een kramp, dat me heel zelden overkomt. Waarschijnlijk weer zo’n wenk om te stoppen en te gaan rusten. Terug in me bed na een douche warmwater moest ik een paar vrienden effe bellen en melden dat ik al uit het bad was, om daarna door te slapen tot half acht. Het opstaan was moeilijk, maar voordat ik het door had, had ik al gegeten en een Parliamentary Procedures training achter de rug. De volgende training was één waarnaar ik al een tijdje uitkeek: de Effective Speaking 2 training van Stephan. Jammer genoeg ben ik in de groep belandt waar Marc en Michael de trainers waren. Dat dacht ik in elk geval aan het begin, maar uiteindelijk kreeg ik veel meer dan ik had verwacht. Opportunities en nogmaals Opportunities. Tijdens deze training moesten we elk direct een speech houden, de meeste waren onvoorbereid. Maar ik had al een beetje op papier, in elk geval mijn inleiding. Van de ongeveer 30 mensen van mijn groep, was ik als nummer 28 gegaan. Precies genoeg tijd om me speech helemaal uit te schrijven en tot rust te komen. Mijn speech ging over ‘Het Drinkwater problematiek in Suriname’. Het begon heel goed, in elk geval beter dan me laatste speech tijdens het VOS Speech Contest. Maar doordat ik in een korte tijd veel informatie wou doorspelen kwam ik in tijdnood en werd me speech bijna verpest. Uiteindelijk werd me speech met een warm applaus geaccepteerd, wat overigens zeer motiverend en stimulerend was en tot nu toe nog is.
Persoonlijk was ik zeer verrast met me performance, want ik voelde me helemaal niet zenuwachtig noch onzeker, I was having fun! Na de speeches was er een korte algemene evaluatie. Kort omdat we allemaal honger hadden en we heel lang al bezig waren. Dus het was tijd om te eten, vervolgd met een slaapbreak in mijn kamer. Na een vermoeide dag, wist ik dat ik moest rusten om de latere activiteiten mee te maken en te overleven. Het waren activiteiten zoals de Speechcontest en daarna een trouwfeest van me nicht helemaal te Lelydorp (dichtbij de grens met Para). Na te hebben gerust was het tijd om me klaar te maken voor de Speechcontest. Ik moest me een half uur eerder aanmelden, omdat ik me had opgegeven om te speechen. Je begrijpt nu wel dat ik helemaal niet was voorbereid en was ik ook niet van plan om me eerder gehouden speech over te doen. Ik wou iets nieuws proberen. Die kans kreeg ik, toen Ray mij naar mijn onderwerp vroeg. Op dat moment had ik geen eigen onderwerp, maar toen hij zei dat ik anders zou moeten speechen over ‘Nation Building’, kwam er direct een eigen onderwerp in me op. Want over ‘Nation Building’ speechen gaat niet 1-2-3. Dus kwam ik snel met mijn eigen onderwerp, te weten ‘What I want to be’. Ik kreeg een half uur de tijd om dit voor te bereiden. En het lukte me ook. Mijn speech voorhouden was mij ook gelukt. Ik was tevreden met mijn performance. Na het speech gedeelte was het tijd om me voor te gaan bereiden voor het trouwfeest van mijn nicht. Tegen 12 uur werd ik opgehaald om naar het feest te gaan. Daar aangekomen tegen 1 uur a.m was de huwelijks ceremonie net afgelopen en was het tijd om te gaan dansen. Maar niet alvorens ik had gegeten. Het dansen duurde voor mij tot 4u a.m, want moest later weer naar het Hotel. De bedoeling was om na het feest rechtstreeks naar het hotel te gaan. Dit is niet meer doorgegaan, want ik was uitgeput. Na een anderhalf uurtje rust in mijn kamer thuis, was ik weer onderweg naar Stardust. Wat mij daarna overkwam was heel onverwachts, want ik werd door een agent gestopt, omdat ik door rood licht reed. Hoe dit verder afliep moet je mij liever zelf vragen. Ik heb in elk geval geen boete betaald of iets dergelijks.
Toen ik bij Stadust aankwam, was ik net op tijd voor de ochtend gymnastiek. Daar heb ik kennis mogen maken met unieke spelletjes van Raymond. Daarna ben ik ongebaad gaan ontbijten en heb ik verder een ‘Group Dynamics’ training mogen volgen van Raymond en Michael. Dit was mijn laatste training van de M&E drive en ik was hierna ook weer thuis.
